دختــــــــــر هابیل

فی الواقع"جدایی، لازمه رسیدن به کمال است. آن‌کس که دارد حرکت می‌کند، اگر می‌خواهد به سمت بهترشدن برود، لازمه رفتنش این است که از اکنونش جدا شود. جز این که نیست؟

پس آن‌چیزی که دارد حرکت می‌کند، نه آن‌قدر کامل است که بتواند همه هستی را با خودش ببرد؛ نه آن‌قدر راکد است که بتواند در این نقطه بایستد. بلکه مجبور است که بگذارد و بگذرد و به کمال خودش برسد.

هر جدایی‌ای به کمال نمی‌رسد اما هر کمالی نیازمند جدایی است.
کسی که می‌خواهد به‌سمت کمال حرکت کند، ناگزیر است از گذاشتن و گذشتن."

بماند به یادگار در ذهنم و بطن چپم، شهریور سال سه:)