دختــــــــــر هابیل

بعضی خبرها رو می شنوی و یا میخونی
خبر خیلی کوتاهه

فلانی مرد
فلانی طلاق گرفت
فلانی آشتی کرد
فلانی ازدواج کرد
فلانی سقط کرد
فلانی تصادف کرد
فلانی خودکشی کرد
فلانی سرطان گرفت

خبر کوتاهه اما مخاطب اصلی این وقایع بابت هر کدومش داغون شدن و چه شب و روزهایی که گریه کردن و گفتن چرا من؟!

یا شاد بودن و پر از رویابافی

ما آدما بعد از شنیدن هر خبری، اگه چراغ خاموش نباشیم، نهایت یه تسلیت بگیم، یا مبارک باشه، یا غمت نباشه
هنرمون همینقدره!!

اما تو همین لحظه یکی بعد از شنیدن از دست دادن عزیزترین کسش، رشته تسبیح خونشون، خون گریه میکنه

مادری که موتوری، نامردی بهش میزنه و فرار میکنه

وقتی یه مادر از دست میره، کل خانواده از هم میپاشه.

هنر من قد همون تسلیت میگم و ما رو در غم خود شریک بدونید هست.

اما برای نزدیکان این داغ حالا حالا سرد نمیشه و تا ابد حسرت ندیدنش میمونه به یادگار.
فردوس برین جایگاهش

برای همه رفتگان یهویی، برای همه ی رفتگان بد وارث و بی وارث برای همه، فاتحه ای بخوانید.

بخوانید تا برایمان بخوانند.